ஓருமனிதனுடைய வாழ்கை இருவகையில் அமைகின்றது. அவை ஓன்று ஆன்மீகம் அடுத்தது லௌவீகம் இதில் ஆன்மீகத்தை துறவு,துறைவி யோகி என பலபேரால் அழைக்கப் படுகின்றது. அடுத்த வகையை இல்லறம், போகி என்று எல்லாம் அழைக்கப்படுகின்றனர். இதில் இல்லறத்தில் நல் அறம் காத்து உறவில் துறவு வாழ்கை வாழ்தவர்கள் தான். ஸ்ரீ இராமகிருஸ்ணர், ஸ்ரீ ராகவேந்திரர், புத்தபகவான் போன்றோர். இவர்கள். சாதித்து வாழ்க்கை வென்றவர்கள். ஆன்மீகம் என்பது உறவில் துறவுகாண்பதே. இது எப்படி முடியும் என்பது தான் இங்குள்ள பிரச்சனை. ஊடலுக்கும் உயிலுக்கும் உள்ள உறவு தான் அது. பட்டம் விட்டு விளையாடும் பழக்கம் எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆதில் பட்டத்திக்கும் விடுபவானுக்கும் உள்ள தொடர்பு நூல் பட்டத்தில் கட்டியிருக்கும் வரையில் தான். நூல் அறுந்தால் பட்டம் விட்டவனை தேடாது. அது போன்று தான் ஆத்மாவின் நிலை. ஆனால் அன்நிலை உறவில் துறவு கொன்டவர்களுக்கு மட்டுமே. ஏன் என்றால் அவர்கள் விட்டபட்டம் எi;லை கடந்த இறைவனிடத்து அன்று. பக்கத்தல் இருந்த பொருட்களில் இல்லை. நமக்கு பக்கத்தில் அதாவது ஒரு எல்லைக்குள் விட்டு விளையாடினால் அது மீண்டும் எம்மிடம் கிடைத்து விடும். இதனாலேயே இறந்த ஆத்மா மீண்டும் உடல் எடுத்து எடுத்து அழுந்துகின்றது. இந்துக்களில் வாழ்க்கைத் தத்துவம் இறவாமை என்னும் பெறும் பேறு அடைவதே. இதனாலேயே ' முத்தி நெறி அறியாத முக்கரொடு முயவேனே பத்தி நெறி அறிவித்து பழவினைகள் பாவான்ழும் வன்னம் சித்த மனம் அறிவித்து சிவமாக்கி எனையான்ட.........' என் படியுள்ளார் இறைவன் மேல். எல்லை கடந்து ஆனால் எல்லைக்கு உட்பட்டவர். கட10 உள் ஸ்ரீ கடவுள் என்ற பெயர் பெற்றவர் இறைவன். யாருக்கு கடந்தவர் யாகுக்கு உள் உள்ளவர் என்றால்? எல்லை அற்ற கடவுளை தேடிய ஆன்மீகவாதிக்கு கடவுள் உள்ளும். ஏல்லை படுத்தி கடவுளைத் தேடிய போகிக்கு வெளியிலும் கடவுள் இருக்கின்றார். ஏல்லை படுத்தியன் உடல் புதைக்கப்படுத்ப்பட்ட இடத்தல் ஆத்மா தங்கும். பிறபெடுக்கும் வரை ஏன் என்றால் இதற்கு செல்ல இடம் இல்லை. இதனாலேயே இந்துக்கள் இறந்த வரை சுடுகாட்டில் எரித்தல் வேண்டும். புதைக்தால் மீண்டும் உடல் எடுக்கத்தான் வேண்டும். இதனையே வீடுபெறு, முத்தி நிலை, என்று கூறுகின்றனர்.
உறவில் துறவு என்பது பற்றறற்று செயலில் ஈடுபடுத்தல். ஓட்டாமல் ஒட்டி தாமரையிலையில் தண்ணீர் போல. இல்லறத்தில் நல்றறம் காத்தல். அறவளியில் பொருள் சேர்த்து பெற்ற இன்பத்தை. தனக்கென வாழாது. பொது நல வாழ்கை வாழ்வது. இதனல் தான் அருளும் பொருளும் இனையா இரு போடுகள். உடல் முத்தியை அடைய செய்த முன்வினை பயனை அனுபவித்து விடுதைபெ தேவையான நீதி தவறான அறவளி சொத்தை பெறவே இங்கு பெருள் என்ற செல்லுக்கு அர்த்தம். ஆறம், பொருள், இன்பம், வீடு. என்பது அறத்தால் பொருள் தேடி இன்பமான துன்பமில்லா பெருவாழ்வு வாழ்ந்து வீடு பெறு றெறுவதே முத்தி. முத்தி என்பது சூரியன், சந்திரன் தீ இவை மூன்றுமே தீ. இவை மூன்றும் உடலில் இருக்கும் இடம் புரவ மத்தி. வலது கண் சூரியன் இடது கண் சந்திரன் அதன் மேல் மத்தி அக்னி மூன்றுக்கும் நடுப்பகுதி புரவ மத்தி அதுவே உடலில் தந்தையிடம் இருந்து தாயின் முட்டையின் துளையிட்டு வந்த விந்துவான உயர் இருக்கும் இடம். அந்த இடம் உஸ்ணமானது. ஆதனால் நெற்றியில் சாணத்தால் ஆன குளிமையான திருநீறு, சந்தனம், குங்குமம் போன்றவை தரிக்கப்படுவடும். திருமணமாகாத கண்ணியர் சவ்வாரியில் தயரான கறுத்தப்பொட்டு வைப்பதும். இந்துக்களின் கலாசாரமாகும். முடிவுகள் எடுக்கும் போது புருவமத்தியை சுட்சுமமாக எண்ணி எடுக்கும் போது சரியான நிதானமான முடிவுகளை எடுக்க முடியும். அங்கு தான் ஆத்மா இருக்கின்றது. பயணம் எங்கிருந்து ஆரம்பித்ததோ அங்கு சென்றடைந்தால் தான் பயணம் முடிவடையும். ஆகவே உயிர் எங்கு உடல் பெற்றதோ அந்த இடத்திலேயே உடல் இருக்கின்ற வரையில் இருந்து விடுகின்றது. ஆனால் மனமோ அலைந்து திரிகின்றது. அதுவே உடலை உலகெல்லாம் கொண்டு திரிகின்றது. அப்போது புத்தி சித்தத்தில் உறைகின்றது. பிரச்சனைகள் வருகின்ற போது புத்தியை மட்டும் மையமாகக் கொண்டு முடிவெடுத்தால் தோல்வியை ஏற்படுத்துகின்றது. அதற்கு காரணம் அகங்காரமான ஆணவம் அதற்கு காரணம் மாயை அதற்கு காரணம் கன்மம். ஆனால் புத்தியை நாடியிருந்ததல் சித்தம் தெளிந்து பிரச்சினைக்கு தீவுகாணப்பட்டிருக்கும். ஏன்ன செய்வது 'ஆத்திரக்காரயுக்கு புத்தி மத்திமம் தானே' அதற்கும் பாக்கியம் வேண்டுமே. 'அவன் அருளால் அவன் தாள் வணங்கி' என்று மணிவாசக்பெருமான் அருளிவிட்டார் அல்லவா? புருவமத்தியை ஏண்ணத்தை குவித்து தியானத்தில் ஈடுபடுவதாலேயே உடலில் மனித காந்த சத்தியை பெருக்கி நேர் எண்ண அலைகளை பெருக்கி வஞ்சகம், சூது, பொறாமையலால் எம்மிடம் இருந்த சத்தியை அழித் எதிர் எண்ணங்களை அழித்து நேர் எண்ணங்களை பெருக்கி புத்தியில் உறைந்து சித்தம் தெளிந்து முத்திக்கு வித்திடுவோம்.
'மட்டூர் புன்னையம்பதியான்'
No comments:
Post a Comment